Het koken op petroleumtoestellen heeft óók z’n charme, het brengt een speciale geur met zich mee, die niet iedereen altijd waardeert. ’t Is juist deze geur die velen in gedachten weer ruiken als ze aan oma’s keuken denken. Een geur zonder dewelke oma’s keuken eenvoudig oma’s keuken niet zou zijn!
Het gebruik van petroleumstellen was niet zonder gevaar. Zo werd er gewaarschuwd een petroleumstel nooit brandend bij te vullen, omdat bij het openen van het reservoir de ontvlambare damp met de vlam in aanraking zou kunnen komen. Ook mocht er niet met een brandend stel gelopen worden en werd er aangeraden om wat water op het reservoir te gieten – indien daarvoor gelegenheid was – zodat de damp binnenin het reservoir niet op een te hoge temperatuur zou komen… Tenslotte was het raadzaam in de nabijheid een bakje met zand te hebben staan. Mocht er brand ontstaan dan zou de vlam onmiddellijk daarmee geblust kunnen worden. Petroleum drijft op water, dus water mocht er bij een petroleumbrand niet aan te pas komen. Toch nam niet iedereen het zo nauw met de brandpreventie, want hoe goed bleef de warmte behouden als over de pannen die op de brandende stellen stonden te sudderen ‘dakjes’ van kranten werden gelegd? Een veel voorkomend beeld.